منظور نگارنده نوشته پیشرو از «فیلم» کلیه آثاری است که می تواند در فستیوال های بین المللی شرکت داده شود، همچون: انواع فیلم، فیلمنامه، ویدیو آرت و ... که به دلیل تکرار، تنها به کلمه «فیلم» اشاره خواهد شد.
در برهه‌ای از زمان، که هر فرد، اعم از فیلمساز تازه کار و فارغ التحصیل رشته های کامپیوتر و زبان انگلیسی، و یا حتی یک دلال مجازی (شخصی که بصورت فصلی و با داغ شدن سیر توجه مخاطبان مجازی به موضوعی، کاربری پیجش را عوض می کند!) با شناخت پلتفرم فیلمفریوی، اقدام به ایجاد پیجی اینستاگرامی کرده و با نگارش متنی در بیوی خود: «پخش کننده بین المللی فیلم با بیش از میلیون ها حضور و جایزه!» برای بازار گرمی و با اخذ مبالغی توهین آمیز و کمیک، فیلم ها را بی ارزش می کنند؛ ادعای «ارسال رایگان فیلم ها به فستیوال های بین المللی توسط انجمن سینمای جوانان ایران» آن هم به بهانه‌ی «حمایت» جای بسی تامل، تفکر و در انتها تاسف دارد.
اجازه دهید کمی در خصوص روند صحیح پخش فیلم (و نه عبارت «ثبت نام» که در بنر تبلیغاتی انجمن آمده) صحبت کنیم. یک فیلم پس از بررسی توسط کارشناسان حوزه پخش، که همگی دارای تخصص و پیشینه ی پخش و نیز تولید فیلم در سمت کارگردانی هستند، هزینه و یا مدل پخش آن، مشخص و سپس منجر به قرارداد می شود. برای هر فیلم براساس پتانسیل آن، استراتژی پخش تعیین شده و فرآیند آغاز می شود.
بطور متوسط و میانگین هر فیلم، در هر هفته ی کاری، بین 40 تا 50 ساعت (فرض 45 ساعت)، زمان یک کارشناس پخش را به خود معطوف می کند. حال شما تصور کنید، که ارگانی ادعای حمایت «دسته جمعی و رایگان» از فیلم ها را داشته باشد. اگر فرض کنیم 5000 فیلمساز کوتاه فعال در کشور وجود داشته باشد و 5000 فیلم ریز و درشت نیز تولید شود و از این میان، تنها 10% آنها (500 فیلم) به این تبلیغ روی خوش نشان داده و همچنین توسط انجمن تائید و منجر به قرارداد نیز شوند، با توجه به میانگین عرض شده، یعنی 45 ساعت (زمان مورد نظر پخش برای هر فیلم در یک هفته) انجمن به 22500 ساعت زمان (500×45) در هفته نیاز دارد. اگر فرض «محال (!)» را روی این بگذاریم که انجمن، 133 کارمند متخصص حوزه پخش را 24 ساعته (بدون خواب، خوراک و ...) در هفت روز هفته (بدون مرخصی و تعطیلی پنجشنبه و جمعه) پای فیلم ها بگذارد، آن وقت می تواند 500 فیلم را ساپورت کند! این زمان بغیر از زمان استانداردی است که باید به تعامل متقابل بین یک پخش کننده و فیلمساز از رفع ابهامات و سوال و پرسش های معمول حول فستیوال های ارسال شده، صرف شود.
با هر منطق، نگاه و شوخ طبعی، این امر محال و اعداد فوق، شبیه به جوکی تلخ برای مرعوب شدگان این تبلیغ خواهد بود! نه انجمن 133 متخصص پخش و ارسال فیلم دارد و نه انسانی پیدا می‌شود که غذا نخورد! حال سوال این خواهد بود که نهایت چه خواهد شد؟ از چند حال خارج نیست. اول اینکه به بهانه‌هایی فیلم ها گرفته شده و در نهایت بررسی و در صف انتظار طولانی چندین ساله آرشیو می شود. هم حق پخش از فیلمساز گرفته می‌شود و هم دلسردی به دنبال دارد. (اسنادی از پیام فیلمسازان در این خصوص موجود است) دوم؛ فیلم ها بصورت «فَله‌ای» ثبت نام خواهد شد. در همینجا لازم است بین «ثبت نام» یا «Submit» (که در بنر تبلیغاتی انجمن نوشته شده است) با «پخش» یا «Distribution» تفاوت قائل شویم. «هر کسی» می تواند «ثبت نام» کند؛ مثل آن می‌ماند که هر کسی می‌تواند تدوین کند. دانلود نرم افزار تدوین، چند کات و گرفتن خروجی. «پخش» یک تخصص است؛ نه یک آپلود ساده و چند کلیک در فیلمفریوی! اگر غیر از این بود، شرکت های بزرگ پخش فیلم در عرصه بین المللی، کافی‌نتی بیش نبودند. سوم؛ فیلم ها به جشنواره هایی بسیار محدود ارسال خواهند شد؛ چرا که براساس توضیحات فوق، امکان ارسال مکفی فیلم ها به فستیوال ها به دلیل زمانبر بودنشان به هیچ عنوان مقدور نیست. و فیلمی که به اندازه کافی (از نظر کمیت؛ یعنی تعداد فستیوال) ارسال نشود، به هیچ عنوان موفق نیز نخواهد شد.
با تمام اتفاقات ذکر شده فیلمساز فهیم و دغدغه مند، مرعوب هیچ تبلیغاتی نشده و با بررسی و پژوهش و تعرفه ی دوستان فیلمسازش، پخش کننده ی حقیقی را پیدا و به آن اعتماد می کند.
به هیچ کالا و یا خدمات «رایگان» و یا به هیچ «فوق گرانی» اعتماد نکنید.