بخش انیمیشن جشنواره 35ام را می توان مهجورترین بخش در بین بخش های اصلی جشنواره یعنی فیلم های داستانی، تجربی، مستند و حتی بین الملل امسال دانست که علت آن به سیاستگذاری های نادرست برگزار کنندگان جشنواره و همچنین عدم آگاهی مخاطبین در این حوزه برمیگردد. در این بین سهم انجمن سینمای جوانان ایران به عنوان متولی اصلی این امر سنگینی بیشتری میکند. سیاستگذاری اشتباه از آنجا ناشی می شود که با جداسازی بخش انیمیشن که از نگاه عموم مهجور مانده و آگاهی کافی نسبت به متخصصین این عرصه هنوز در بین عموم پدید نیامده و قدرت تمییز بین تولیدات تلویزیونی و هنری وجود ندارد، و حتی با جرات میتوان بیان کرد که این مدیوم در بین فعالان و هنرمندان مدیوم کوتاه نیز جا نیافتاده است، دادن سانس های جدا که به تعبیری حرفه ای ترین و استاندارد ترین مدل ممکن است، در کمال ناباوری فاصله ای بیشتر بین مخاطب و این بخش صنعت سینما بوجود آورد. چرا که هنوز انیمیشن از نظر مخاطب شناسی به جایگاه ارزشمند خود نرسیده است واین جداسازی که به روشنی قابل پیش بینی بوده است، چیزی جز لطمه ی بیشتر برای فعالان و هنرمندان این عرصه نداشته است. مشاهده و مقایسه ی صف های طولانی سانس های داستانی که شاید به بیش از دو برابر ظرفیت سالن میرسید در برابر صف سی الی چهل نفری سانس های انیمیشن بیشتر شبیه به توهینی به علاقمندان انیمیشن بوده است. این در حالی است که میتوانستند با برنامه ریزی صحیح فیلم های انیمیشن را در ترکیب بندی درست (که به درستی این اقدام در پکیج های سینمای آینده انجمن تعبیه شده است)، در میان سایر سانس های داستانی، مستند و تجربی قرار داده تا علاوه بر افزودن بر سیل مخاطبین و علاقمندان این مدیوم، عاملی کاترسیس‌گونه در بین فیلم‌های ضعیف این دوره از جشنواره می باشند که متاسفانه این چنین نشد!
فیلم های انیمیشن این دوره را می توان در دو دسته کلی مورد بررسی قرار داد. اولین و مهمترین آنها، از نظر تهیه کنندگی است. بیشتر کارهای این دوره با تهیه کنندگان حقوقی چون مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و یا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همراه بوده است و بندرت شاهده تهیه کنندگان شخصی بوده ایم. کمترین کارها با هزینه شخصی تهیه و به جشنواره ارسال گردیده بودند که این نشان از عدم شناخت تهیه کنندگان حرفه ای سینما نسبت به این مدیوم می باشد. فرم؛ دومین دسته بندی است که می توان در آن مورد صحبت کرد. انیمیشن های امسال از نظر قدرت تکنیکالِ اجرایی، نمره ی قبولی را خواهند گرفت ولی آیا به فرم مربوطه خود رسیده اند؟ این شاید یکی دیگر از نقاط منفی جشنواره امسال بوده است. تکنیک قوی و عدم روایت صحیح (قصه گویی) که برآیندی جز عدم رسیدن به فرمی واحد و در خدمت فیلم نداشته است. شما پس از مشاهده بسیاری از فیلم های انیمیشن امسال (که البته در مورد بخش های دیگری چون داستانی هم میتوان به این نتیجه گیری رسید) با خود سوال خواهید کرد، «که چی؟» البته نمی توان در مورد تمامی کارها این چنین صحبت کرد و بودند کارهایی که در این برزخ نامفهومی روایت گیر نکرده و خود را با موفقیت به بیرون کشیده اند.