در سالی که گذشت، اتفاقات ریز و درشتی را دیده و لمس کرده‌ایم. شادی و غم، توامان، در هم تنیده.
اتفاقاتی که نقش هنر و هنرمند واقعی از مجازی را بیش از پیش نشان داد و شاید نقطه‌ی عطفی برای «مای هنرمند» بود.
«درگاه فیلم ایران» نیز به اندازه‌ی خود، مورد لطف (!) برخی دوستان قرار گرفت و صرفا جهت احترام به غیر آن دوستان، دامنه‌ی فعالیت را به صفر رسانید که باشد تسلی‌ای برای آنان. اما هنر واقعی همیشه جریان دارد و جریان می سازد، چه ما به عنوان پخش کننده می بودیم یا نمی‌بودیم. آن چیزی که قابل مذمت است، موج‌سواری است وگرنه هیچ سدی مقابل جریان تاب نخواهد آورد.
«درگاه فیلم ایران» در سال گذشته، افتخارات زیادی را به بدنه‌ی هنری کشور اضافه کرد که بدون شک، قطره‌ای از بیکران افتخار آفرینی‌های فیلمسازان این مرزوبوم بوده است. در بین این افتخارات، برای اولین بار در تاریخ پخش، فیلمی از مجموعه در لیست نهایی اسکار قرار گرفته که امیدواری‌ای در روند رشد و ترقی این آژانس بین المللی بوده است.
«درگاه فیلم ایران» همیشه در تلاش بوده است، با بهترین کیفیت، مسیرِ پخش را ادامه و به کم، و به فیک، راضی نباشد. شکی نیست که هیچ شخص و مجموعه‌ای نمی‌تواند «همگان» را راضی نگه داشته، چرا که ذاتِ انسان، جاه‌طلب و زیاده‌خواه است، که این خصایص بعضا به بی منطقی و کج فهمی آزار دهنده ختم می‌شود. بنابراین آن چیزی که در نهایت اهمیت پیدا می‌کند «چگونگی» پخش است و نه صرف «نتیجه‌گرایی».
ما در مسیر خود برنامه‌ها داریم، و در تلاشیم که این سازوکار را ارتقا و قدم‌های «محکم» و «نوینی» برداریم، که در آینده‌ی بسیار نزدیک، این تحولات شروع به محضرتان معرفی خواهد شد.
بودن در کنار شما عزیزان حرفه‌ای و دوستی با شما، افتخار است.
علیمحمد اقبالدار
01/01/1402